Partners in crime

16 november 2013, Intocht van Sinterklaas
We zijn op bezoek bij de familie en kijken naar de intocht van Sinterklaas. Zoon is al zo’n anderhalf jaar geleden voorgelicht door een vriendje (waarover ik eerder al schreef).
Maar zijn jongere nichtje en neefje zijn nog echte believers. Zoon vindt het wel een beetje spannend dat hij het spelletje moet meespelen en is een beetje bang dat hij het grote geheim per ongeluk zal verraden. Maar hij is een goede toneelspeler en doet het prima.
In de trein op weg naar huis krijgt hij toch een beetje wroeging kennelijk: ‘Mam, dit is de grootste liegdag van het jaar.’
‘Ja, dat is wel zo,’ zeg ik. ‘Ik vind het ook best moeilijk. Maar… we doen het voor een goed doel, hè?’

Read Full Post »

Het grootste geheim van Nederland

Het is lente en de donkere decembermaand ligt alweer ver achter ons. En toch gebeurt het ineens dat zoon aan de ontbijttafel zegt: ‘Vriendje M zegt dat Sinterklaas niet bestaat.’
‘O… eh… en wat denk jij zelf?’ vraag ik hem al improviserend.
‘Ik denk ook dat Sinterklaas niet bestaat.’
Vragend kijk ik echtgenoot aan. Ik zie dat hij dit ook het juiste tijdstip vindt om zoon dan maar in te wijden in het Grootste Geheim in Nederland.
‘Nou, je bent nu wel oud genoeg,’ zeg ik geheimzinnig tegen zoon. ‘Zullen wij jou dan het geheim van Sinterklaas vertellen?’
Zoon aarzelt. ‘…Nee, doe maar niet,’ zegt hij. Maar meteen bedenkt hij zich: ‘Ja, vertel toch maar wel!’
‘Weet je het zeker? Want dit geheim is alleen voor grote kinderen. Je mag het NIET aan andere kinderen vertellen. Dat is heel belangrijk!’ waarschuw ik hem.
Hij knikt.
En dan vertellen we hem het grote geheim van alle grote mensen in Nederland die hun kinderen voor de gek houden. Nou ja, zo vertellen we het uiteraard niet. Maar zo voelt het toch wel een beetje voor mij.
Gelukkig voelt zoon zich helemaal niet bedrogen. Eigenlijk dacht ie het al wel een beetje. ‘Ik zag een keer bij een Sinterklaas zo’n gek randje aan zijn baard,’ zegt hij wijzend op zijn wang.

En dat was dat.
Gek hoor, het voelt toch alsof zoon weer een stapje verder op weg naar volwassenheid is. Een beetje melancholiek word ik wel van…

Read Full Post »

De wortel en de schoen

De Sinterklaastijd is weer aangebroken. Zoon mag zijn schoen zetten, voor het eerst dit jaar.
‘Mam, schrijf jij een briefje voor mij? Daar moet dan op staan dat ik graag een wortel in mijn schoen wil. Dan kan ik die aan Amerigo geven.’
Eh… ja het is alweer lang geleden dat het Sinterklaas was. Hoe ging dat ook alweer met die wortel en de schoen?

‘Waarom mag konining Beatrix eigenlijk niet Sinterklaas als eerste een handje geven als hij weer in Nederland komt?’

Een week later heeft zoon weer in de gaten hoe het schoen zetten ook alweer gaat. Als ik hem naar bed breng komen we langs de voordeur. Daar staan een schoen én een laars bij de brievenbus. (Piet gooit bij ons het snoepgoed altijd door de brievenbus in de schoen, zodat hij niet binnen hoeft te komen.)
‘Zeg, vind je dat niet wat overdreven?’ vraag ik zoon.
‘Nee hoor,’ antwoordt hij en met een slim lachje begint hij te zingen: ‘Sinterklaas kapoentje, gooi wat in mijn SCHOENTJE, gooi wat in mijn LAARSJE, dank u Sinterklaasje.’

Read Full Post »

Sint, kerstman, paashaas: wat vertel je je kind?

De feestdagen zijn achter de rug en het nieuwe jaar is begonnen. Wij, volwassenen, zijn weer aan het werk, met de blik gericht op de toekomst. Veel kinderen zijn echter nog steeds vol van de decembermaand. Zo word ik nog steeds door zoon verwend met sinterklaasliedjes, kerstliedjes en tekeningen waarop de kerstman met zijn arreslee boven een huis vliegt om cadeautjes rond te brengen. Kennelijk is hij dus nog volop bezig met sint en kerst.
Vanmorgen aan het ontbijt overviel hij me ineens: ‘Mama, bestaat de kerstman eigenlijk echt?’
Dan moet je als ouder in een paar seconden plotseling besluiten wat je gaat antwoorden. Mijn antwoord begon dan ook met een langgerekt: ‘Eh…’. Ondertussen schoot er van alles door mijn hoofd: Wij hebben altijd verteld dat de kerstman niet in Nederland komt, maar alleen in Engeland en Amerika. Bij ons komt Sinterklaas. Maar ja, er zijn natuurlijk wel erg veel films en liedjes over de kerstman. Wat vertellen ze op school? Wat zou mijn echtgenoot vinden? Moet ik tegen hem liegen? Zal ik de waarheid vertellen? Hoe zal hij daar op reageren? En vooral: Gaat hij de kerstman aan sinterklaas koppelen?!
Ik wist niets anders te doen dan maar de waarheid te vertellen: ‘Nou, eh… nee, hij bestaat niet echt.’
Zoon had dit antwoord kennelijk toch niet verwacht, want hij keek me even aan en vroeg toen: ‘Maak je misschien een grapje?’
Mijn hart brak.
‘Nee, ik maak geen grapje…’
Gelukkig ging hij direct daarna over op een ander onderwerp. Waarschijnlijk gelooft hij volgend jaar gewoon weer in de kerstman.

Met Pasen was het ook al raak: Bij het Kinderdagverblijf hadden we een keer Pasen gevierd. De eigenaar van het KDV had zich voor de gelegenheid in een paashaaspak gehesen compleet met paashaasmasker. Onze driejarige was echter doodsbang voor deze paashaas. We besloten hem te vertellen dat het een man was die verkleed was als paashaas, in de hoop dat het zo minder eng zou zijn.
Het jaar daarop vroeg mijn zoon zich met Pasen af of een verklede man die nacht de eieren in onze tuin had verstopt. Na enige aarzeling antwoordden we dan maar: ‘Nee hoor, er was geen verklede paashaas in onze tuin.’
Logischerwijs was de volgende vraag: ’…Maar wie heeft de eieren dan verstopt?’
‘Tja… eh… dat hebben papa en mama gedaan.’
Het gezicht van zoon klaarde op: ‘Ooooh… haha, hebben jullie dan in alle tuinen eieren verstopt?’

Hoe moet je als ouder omgaan met dit soort situaties? Maar ook: hoe gaan ze er op school mee om? En wat vertellen de ouders van vriendjes en klasgenoten hun kinderen? Geef je je kind cadeaus met Sinterklaas of met kerstmis? En zo ja, uit wiens naam? Vertel je met kerst dat je zelf de cadeaus onder boom hebt gelegd, of heeft de kerstman dat gedaan?
Natuurlijk beslist elke ouder zelf welke feesten hij wil vieren en welke niet. Maar het probleem is: de verhalen van de ouders en / of van school kunnen elkaar tegenspreken.
Eigenlijk zouden er dus nationale afspraken over gemaakt moeten worden. Scholen moeten aan het begin van het schooljaar kenbaar maken hoe ze omgaan met sint, kerst en paashaas. Dat gaat natuurlijk nooit gebeuren. Dus misschien kan iemand een handleiding schrijven voor lastige vragen van kinderen over dit onderwerp?

Read Full Post »