Afgelopen weekend hebben we de kerstboom gezet. Zoon kreeg van mij een paar chocolade kerstkransjes om in de boom te hangen. Vorig jaar bleek het voortdurende zien van al dat lekkers een ware marteling voor hem, want hij mocht ze uiteraard niet allemaal in één keer opeten. Daarom heb ik toen de kransjes maar uit de boom gehaald en hem er iedere dag één gegeven.
Dit jaar gaf ik zoon zes kransjes om in de boom te hangen. Na een uurtje zag ik een briefje in de kerstboom hangen:
(Vertaling: Hier mag je alleen maar ’s avonds aan zitten.)
Zoon had goed begrepen dat hij de kransjes niet in één keer mocht opeten en had zichzelf een rantsoen gesteld van iedere avond na het eten 1 kransje. En daar heeft hij zich netjes aan gehouden. Én van elk kransje geeft hij, geheel uit eigen initiatief, zijn vader en mij een stukje.
Daarna huppelt hij weer weg terwijl hij een kerstliedje zingt: ‘Jezus is geboren, met z’n grote oren…’
Wat hebben we toch een geweldige zoon. 🙂
Plaats een reactie